Isshtë më e vjetra nga kishat në qendrën historike të qytetit. E ndërtuar në vitin 1495, në brigjet e lumit Gjoni, kisha u rinovua dhe u zgjerua për herë të parë rreth vitit 1564 dhe më pas, për arsye të planifikimit urban, në 1619 kur absida - e vendosur për herë të parë në një drejtim lindor, siç kërkohet nga arkitektura tradita e shenjtë bizantine, - ishte përballë perëndimit.

Arrihet përmes një shkalle e cila, para ndërtimit të Oratorisë së Etërve Filipine (1716), lidhte drejtpërdrejt oborrin e kishës me Piazza Grande ngjitur (P.zza Vittorio Emanuele). Ndërtesa ka një anije të vetme me qemere fuçi, në të cilën mund të admironi një afresk (Cristodoro, 1759) që përshkruan Shën Gjergjin me lavdi. Naosi mbyllet nga absida në pellgun e së cilës është paraqitur Krishti Pantokrat. Në anët e derës kryesore, dy kanavacë të mëdha përshkruajnë Kryqëzimin, një vepër anonime të stilit neoklasik dhe Shën Philip Neri në lutje (Patania). Dy epigrafë të vitit 1669, të vendosur nën dy pikturat, dëshmojnë për zemërgjerësinë e familjeve Schirò dhe Guidera, të cilat ndoshta ishin mbrojtëse. Në murin e djathtë një mozaik (Cuccia G., 1983) paraqet Shën Gjonin Pararendës. Mbi derën e të njëjtit mur, ekziston një pikturë që përshkruan San Giorgio në burg (Novelli GP, shekulli i 17-të). Në fillim të murit të majtë, kamara që përmban simulimin e Shën Gjergjit (Bagnasco G.) u përftua në veprimin e shpimit të dragoit në mbrojtje të Shën Margaret simulacrum i së cilës propozohet në kostumin tradicional femëror me rrip ( brezi) dhe koka (keza). Aty vijon afresku që përshkruan S. Antonio Abate, atribuar Novellis, babait dhe djalit. Kohët e fundit kisha është zbukuruar me ikona nga autorë bashkëkohorë (Armacolas S., Cacese A., Barone P., Sirchia PM).